dokaj.ir - سه‌شنبه ۹ مرداد ۱۳۸۶

صبح بلند شدیم، البته بلند که نشدیم. ساعت دو تا چهار و نیم صبح نگهبان آسایشگاه یک بودم لذا بیدار بودم. سریع رفتم صبحانه را خوردم و دیدم که سلیمانی یکی از افسرهای آموزش آمده است. رفتم پیشش و گفتم که وضعیت ناخن پایم چنین است بنویس که ما برویم بهداری ببینیم که چه کنیم آیا پوتین به پا کنیم و آیا می‌شود میدان تیر را دور زد و او هم پاسخ داد که در درمانگاه کاری نمی‌کنند برایت نهایتاً یک باند می پیچند دورش. من می‌خواستم بگویم معاف از پوتین که می‌توانند برایم بنویسند که نگفتم لذا سریعاً دور شستم را با پارچه پوشاندم و پوتین به پا کردم و رفتم سر منطقه نظافت و بعد اسلحه گرفتیم و بعد از کلی شمارش اسلحه و تشریفات راهی میدان تیر تلو شدیم برای تیراندازی.

آخرش را اولش بگویم که سخت نبود. ساعت هفت از صفر یک خارج شدیم تا ساعت پنج که دوباره برگشتیم. در تلو مقدار زیادی پیاده‌روی کردیم تا به میدان تیر رسیدیم. من با جوانکی به نام جعفری هم گروه بودم و بار اول من کمک او بودم. ۲۴ نفر در خط آتش قرار گرفتند و ۲۴ نفر در خط کمک که من به عنوان کمک در خط ۲۴ قرار گرفتم.

اول در فاصله پنجاه متر بودیم. کمک خشاب را پر می‌کرد و تیر انداز به فرمان فرمانده میدان یعنی جناب سروان صفایی شلیک می‌کرد و کمک هم باید حواسش خیلی جمع می‌بود تا پوکه‌ای از دست نرود. خوشبختانه من هیچ پوکه‌ای گم نکردم. باز هم بهتر بگویم گروه دو نفره ما پوکه‌ای گم نکرد.

از لگد ژ-۳ زیاد شنیده بودم ولی لگد سهمگینی نداشت فقط یک ضربه ناز به زیر گونه‌ام احساس کردم در دو تیر اول که آن هم چیز سختی نبود.

خلاصه بعد از پنجاه متر در صد متر هم زدم ولی در دویست متر اصلاً نزدم. سیبل خیلی دور بود به نفر دوم گفتم تو بزن دوباره و او هم زد.

در صد متر وقتی رفته بود نتایج را دم سیبل ببیند چون تیری در سیبل نخورده بود جعفری چند تا با خودکار سیبل را سوراخ کرده بود که صفایی ناراحت شده بود و صفر داد به ما ولی چند بار رفت معذرت‌خواهی و صفایی نرم شد و گفت نگران نباشید موضوعی نیست.

نماز را در آسایشگاه خواندم. ناقص تا جلوی در دژبانی آمدم به خاطر شست پایم. دژبان هم چیزی نگفت و آمدم خانه. عزیز هنوز در خانه ما بود و دکتر سر کار.

نوشته شده در: 1386-05-09 (17 سال 3 ماه 3 هفته پیش)